OUDE NIEDORP
Molen De Hoop wurde höchstwahrscheinlich 1641 als achteckige Getreidemühle erbaut. Auf Karten aus dem frühen 17. Jahrhundert stand an dieser Stelle bereits eine Mühle, vermutlich eine Standardmühle.
Alle 9-Bilder anzeigen
Molen De Hoop wurde höchstwahrscheinlich 1641 als achteckige Getreidemühle erbaut. Eine Getreidemühle ist eine Mühle, die Mehl aus Getreide mahlt. Auf dem Bart des Oberportiers ist die Jahreszahl 1641 erwähnt. Der Bart ist ein Holzbrett an der vorderen Unterseite einer Windmühlenkappe, das in erster Linie das Eindringen von Wasser verhindern soll.
Geschichte der Mühle Eine Urkunde vom 16. Dezember 1631 zeigt, dass es in Oude Niedorp eine weitere Getreidemühle gab. Dies ist eine Kaufurkunde von Jacob Jacobsz. Siehe. Er kaufte die Mühle, um an einen anderen Ort zu ziehen. Durch einen „Windbrief“ erhielt Seeuw das Windrecht für das Gebiet in „de Poelen“. Dies war ursprünglich ein sumpfiges Gebiet zwischen dem Waerd und dem Deich: die Dorpsstraat von der Verlaat bis zum Zuiderweg. Nach der Urbarmachung des Heerhugowaard im Jahr 1629 gab es nichts mehr zu sagen, dass das Gebiet „de Poelen“ zeitweise unter Wasser stand. Da Herr Seeuw darum gebeten hat, eine Mühle zu verlegen, können wir davon ausgehen, dass es in der Nähe von Oude Niedorp bereits vor 1631 eine Mühle gab. Vermutlich ging die verlegte Mühle durch Brand oder Verfall verloren. Infolgedessen musste 1641 eine neue Kornmühle gebaut werden.
Molen de Hoop ist, wie sie genannt wird, eine achteckige Mühle. Die Holzkonstruktion besteht aus acht Ebenen. Dass das hölzerne Achteck wirklich alt ist, zeigt sich an verschiedenen Konstruktionsteilen, sowohl am oberen als auch am unteren Ende des Achtecks. Die Mühle hat ein über 100 Jahre altes und einzigartiges Messerkreuz mit Stahlträgern, das 1893 von der Firma Pot gebaut wurde.
Müller Aus verschiedenen Urkunden lässt sich ein Überblick über die verschiedenen Eigentümer und Müller, die die Mühle am Laufen hielten, gewinnen. Am 31. Mai 1723 werden Mühle, Haus und Hof von Jan Dirksz gekauft. Die Geis. Die Mühle blieb fast durchgehend bis 1901 im Besitz der bekannten Müllerfamilie De Geus. Am 31. März 1901 wurde Cornelis Snijboom der neue Eigentümer. 1940 übernehmen die Söhne Willem und Maarten den Betrieb. Die Berufsjahre waren für das neu gegründete (übernommene) Unternehmen nicht die einfachsten. Doch nach der Befreiung ging es mit dem Unternehmen schnell besser. Willem musste 1960 aus gesundheitlichen Gründen aufhören. Maarten wollte nicht alleine weitermachen. Die Brüder beschlossen daher, das Unternehmen zu beenden. Offiziell wurde der Mühlenbetrieb C. Slijboom am 16. Mai 1961 geschlossen.
Am 17. Dezember 1961 wurde die Mühle für einen Gulden an die damalige Gemeinde Oude Niedorp verkauft. Seitdem wurde die Mühle gut gewartet, aber sporadisch gedreht.
Die Mühle läuft seit 2000 regelmäßig. Da die Mühle regelmäßig läuft, ist alles gut gepflegt. Jedes Mal, wenn die Mühle läuft, ist dies eigentlich eine Inspektion, bei der beginnende Probleme sofort bemerkt werden. Es gibt drei aktive Müller, und Sie können der Mühle gerne beim Drehen zusehen.
Bedeutung der Mühle Bis weit ins 19. Jahrhundert war das Vorhandensein einer Getreidemühle in einem Dorf für die Bevölkerung von großer Bedeutung. In der Nähe der Heimat mahlte der Müller den geernteten Weizen oder Roggen vom eigenen Feld für das tägliche Brot zum Backen. In einem Dorf war der Getreidemüller hoch angesehen. Und geriet ein Müller in finanzielle Probleme, suchte der Gemeinderat oft nach einer Lösung. Dies lag an der großen wirtschaftlichen Bedeutung einer Mühle im Dorf für die Bevölkerung.
Die Mühle hat den Status eines nationalen Denkmals.
Quellen Historischer Überblick Getreidemühle 'De Hoop' Bilddatenbank der Agentur für Kulturerbe der Niederlande über www.beeldbank.cultureelerfgoed.nl
De Molen Fortuna in Noordhorn is een oude koren- pelmolen. Een monument in het Groninger landschap.
Schippersstraat 2 a
9804 PN Noordhorn
Rond 1850 stonden er ongeveer 32 poldermolens in het Oldambt. Tegenwoordig zijn er nog slechts drie over, waaronder deze.
Pastorieweg 2
9943 TG Nieuw Scheemda
De molen, die geregistreerd staat onder de oorspronkelijke naam De Liefde, werd in 1963, tijdens herstelwerkzaamheden, door...
Mennonietenkerkstraat 15
9981 BB Uithuizen
Die grundaufrestaurierte "Doris-mooltsje" ist ein Prunkstück in der Landschaft. Die Mühle ist die älteste Windmühle in Friesland...
Brekkenpaad 1
8614 AN Oudega SWF
(beluister hier het audioverhaal)
Wat een dijk! Het is een flinke klim, maar bij helder weer kun je de waddeneilanden zien liggen. Niet alleen de hoogte van de dijk imponeert, maar ook de strakke en rechte vorm. Vroeger was die veel grilliger. Zo kun je aan het wegenpatroon zien dat de dijk hier ooit een bocht maakte.
De dijk was ook veel lager. Tot in de twintigste eeuw konden de Koehoolsters waarschijnlijk vanuit hun huizen de zee zien, over een anderhalve meter hoog dijkje. In de jaren dertig werd de dijk ongeveer vijfenhalve meter hoog en in de jaren zeventig kwam hier nog minstens twee meter bij. De komende jaren wordt de dijk versterkt.
De dijk en de zee bepaalden eeuwenlang het leven in Koehool. Bijna alle inwoners visten in het voorjaar en zomer met fuiken op haring, schar, bot en paling. Met z'n allen sleepten ze de vissersbootjes in het voorjaar over de dijk.
Met de komst van de Afsluitdijk in 1932 was het in één klap afgelopen met de haringvisserij. De zeestromen waren door de afsluiting van de Zuiderzee drastisch veranderd, waardoor ook die dijkverhoging hier nodig was. Een flink deel van de oude (vissers)huisjes en zwartgeteerde schuurtjes sneuvelden in 1970, toen de dijk niet alleen hoger maar ook breder werd. Alleen het beeld De Waadfisker en de recreatiewoningen die op vissershuizen zijn geïnspireerd herinneren nu nog aan de visserij.
De kustbewoners waren ook op een andere manier verbonden met het water. Zwemmen kon je hier namelijk lange tijd ook, bij hoog water dan, net als op andere plaatsen aan de dijk. In de jaren dertig waren hier zelfs badhokjes in het café om je te verkleden.
Ingesproken door:
Scenograaf en theatermaker Sofie Doeland ontwikkelt ook installatiekunst. In 2019 maakte ze een kunstwerk voor Moving Landscapes, een samenwerking tussen Oerol en Sence of Place. Een reizende expositie bestaande uit zes landschapswerken die het perspectief van de toeschouwer manipuleren, raken en sturen.
Sofie begeeft zich graag in een monumentaal of ongewoon landschap, het liefst ergens buiten op een heuvel in weer en wind. Op die manier is ze met Joop Mulder in aanraking gekomen. “Ik heb hem leren kennen als een trouwe, lieve en krachtige man. Nuchter en vastberaden. Erg behulpzaam en vol vertrouwen. Hij stond echt pal achter de kunstenaars waarmee hij werkte. Het raakt me nog steeds dat hij er niet meer is.”
Dit verhaal is onderdeel van de route Gemalen Verhalen van Sense of Place
Wat een dijk! Het is een flinke klim, maar bij helder weer kun je de waddeneilanden zien liggen. Niet alleen de hoogte van...
Sedyk
Tzummarum
Het rijksmonument is nog altijd actief en je haalt hier dan ook heerlijk meel. Bezoek en laat je rondleiding door de molen...
Mounewei 17
9111 HB Burdaard
De Westerhornermolen of kortweg Westerhorner is een poldermolen tussen het dorp Grijpskerk en het gehucht Gaarkeuken. De...
Poelweg 9
9843 TB Grijpskerk
(beluister hier het audioverhaal)
O, zo vervelend als je net op de fiets zit: een stortbui. Een extreme plensbui van meer dan 60 mm per etmaal is bovendien best zorgelijk. De waterbeheerders liggen er wel eens wakker van. Hoe moeten de Friese gemalen zoveel water in korte tijd afvoeren? En hoe moet dat in de toekomst, nu zware buien door klimaatverandering steeds vaker voorkomen?
De Heining, dit gemaal dat opvallend genoeg ín de dijk is gebouwd, helpt daarbij. Dat gebeurt alleen als het waterpeil in de Friese boezem, dat is het aan elkaar verbonden stelsel van vaarten en meren, te hoog staat. Deze vijzels kunnen dan 250 kubieke meter water per minuut naar zee pompen.
Het is een mooie assistentie voor de gemalen aan het IJsselmeer, maar de capaciteit is ook weer niet overweldigend als je vergelijkt met die gemalen in Lemmer en Stavoren, en zelfs niet met de gemalen Zwarte Haan en Roptazijl, die de polders hier verderop aan de kust drooghouden.
De Heining is dan ook onderdeel van een groter plan. Het is een uiting van een nieuwe manier van denken over waterbeheersing, een interne 'klimaatverandering' zou je kunnen zeggen. Meer meebewegen mét de natuur en het water in plaats van tegen de natuur en het water strijden. Dat is best spannend, want we hebben duizend jaar dijken gebouwd om ons tegen het geweld van de zee te beschermen.
En hoe doe je dat dan, anders naar waterbeheersing kijken? Door ruimte te maken voor extra waterberging in het binnenland bijvoorbeeld, zoals je hier kunt zien aan de brede vaarten, die natuurvriendelijke oevers hebben gekregen. En doordat het zeewater vrij spel heeft in een kweldergebied hoogt deze vanzelf door slib op. Over een paar jaar ontstaat hier dan al een natuurlijke buffer tegen de stijgende zeespiegel, als een golfbreker voor de dijk.
Het gemaal is ook een verbinding tussen zoet en zout water. Dit is goed voor trekvissen die 24 uur per dag door het gemaal kunnen zwemmen, maar ook voor kwelderplanten en wadvogels in het unieke buitendijkse kwelderlandschap.
Ingesproken door:
Samen met de andere leden van kunstenaarscollectief Observatorium werkt Ruud Reutelingsperger al jaren aan kunst in de openbare ruimte. Hierbij richt het collectief zich op het veranderende landschap en hoe het de nieuwsgierigheid kan prikkelen naar de wereld om ons heen.
Ruud en zijn collega’s kennen Joop Mulder al sinds jaar en dag. “Joop en wij delen dezelfde passie; het landschap en de verhalen van mensen. We maakten wilde plannen, spraken bijzondere mensen en vooral van het buitendijkse gebied werden we lyrisch; kwelders en dobben die wij nog niet kenden. Hoe mooi zou het zijn als de mensen weer zelf land kunnen gaan maken, als bewoners hun relatie met het buitendijkse zelf nieuw leven in kunnen blazen en in samenwerking met kunstenaars ook de taal van de verbeelding gaan spreken; riepen wij hardop tegen de wind in naar elkaar.” Deze dynamische samenwerking leidde tot een drietal concrete projectvoorstellen; Terp van de Takomst, De Kromme Horne en de Golf van Termunterzijl. “Samen met Joop predikten we de slogan; Eerst geloven, dan zien.”
Dit verhaal is onderdeel van de route Gemalen Verhalen van Sense of Place
O, zo vervelend als je net op de fiets zit: een stortbui. Een extreme plensbui van meer dan 60 mm per etmaal is bovendien...
Zeedijk 15
9073 TN Marrum
