In 1676 trok een vloot van de Duitse hertog van Königseck richting Ameland om het eiland te veroveren. Alle mannelijke Amelanders kregen het bevel een musket te bemachtigen. Tot een invasie is het nooit gekomen. Meer dan 250 jaar later werd het eiland alsnog ingenomen door de Duitsers. Ga op zoek naar de sporen die zij hebben achtergelaten in de duinen van Ameland. Of daal af in een echte ondergrondse bunker en laat je meeslepen door een indrukwekkend geschiedenis.
Ga mee met een rondleiding langs de bunkers van Ameland die normaal niet te bezoeken zijn en ontdekt hun verhaal.
Breng een bezoek aan dit uitdagende, interactieve centrum waar alles draait om navigeren, reddingen, strandingen en de paardenreddingboot.
De verwrongen propeller vertelt een noodlottig verhaal. Sta stil bij de tragedie die zich hier heeft afgespeeld.
Bekijk het indrukwekkende Cross of Sacrifice en gedenk de helden die hun leven hebben gegeven voor onze vrijheid.
Ameland was veiliger dan andere plaatsen in Nederland. Vakantiegangers konden eerst zelfs nog gewoon naar het eiland komen. Maar ondertussen vlogen constant vliegtuigen over en werden aangespoelde zeemijnen onschadelijk gemaakt.
Het waddenlandschap wordt wel gezien als een natuurlijk landschap waar de natuur overheerst en vrij spel heeft. Dit laatste is echter al een tijd niet helemaal meer waar. Mensen bepalen al eeuwenlang hoe het waddengebied eruit ziet. Door onder andere de aanleg van terpen en wierden, landaanwinning, kweldervorming en inpoldering. Tijdens de Tweede Wereldoorlog hebben de Duitsers met de bouw van de vele verdedigingswerken die behoorden tot de Atlantikwall ook een grote ingreep gedaan in dit landschap.
Toen de Duitsers plannen maakten voor de verdediging van de Nederlandse kust moesten ze wel rekening houden met dit waddenlandschap. Net als bij de andere Waddeneilanden kwam op Ameland de nadruk te liggen op kust- en luchtverdediging. De grootste stelling kwam op de westelijke punt van het eiland te liggen, vlakbij de vuurtoren. Dit complex bestond uit verschillende bunkers, barakken, een luchtafweergeschut en twee radarposten. Bij de bouw werd gretig gebruikgemaakt van de aanwezigheid van de duinen.
Het duinlandschap was namelijk een voordeel voor de Duitsers. Bouwputten konden snel worden gegraven, waarna beton ook snel kon worden gestort. Daarna kon alles meteen worden overdekt met zand. Bunkers waren dus gemakkelijk te bouwen én te camoufleren. Radarinstallaties konden juist weer op de hoge toppen worden geplaatst voor een beter bereik. Dit was een oude, beproefde militaire strategie: maak gebruik van het landschap, kies de beste posities die het landschap te bieden heeft en val niet op.
De verdedigingswerken van de Atlantikwall waren een grote ingreep in het bestaande waddenlandschap. Op Ameland zijn deze littekens echter grotendeels verdwenen of verborgen. Meteen na de oorlog werden bunkers gesloopt vanwege het tekort aan bouwmateriaal. Op het eiland staat bijvoorbeeld een huisje dat is gebouwd van bakstenen uit een bunker. Ook het waddenlandschap zelf heeft ervoor gezorgd dat talloze bunkers in de zee of onder het zand verdwenen. Hoeveel de mens ook ingrijpt, de natuur heeft altijd het laatste woord.
De Atlantikwall veranderde het landschap van de Waddeneilanden en tekende de Waddenkust. Het verhaal achter dit fascinerende erfgoed uit de Tweede Wereldoorlog kunt u nu zien en beleven.
Hét militair erfgoed van het waddengebied ontdek je hier. Ga mee op een spannende zoektocht langs toegankelijk gemaakte bunkers en musea. En beleef de indringende verhalen achter dit fascinerende erfgoed.
