Opgesloten op het kleinste Waddeneiland van Nederland

Van de inval in Nederland door de Duitse troepen heeft Vlieland weinig gemerkt. Op 18 mei 1940 werd het Protocol van de Overgave getekend. Vanaf die dag was het eiland overgeleverd aan de Duitse bezetter. Meteen kwam er een grote bezettingsmacht naar het kleine eilandje. Vlieland was dan misschien maar klein, het was wel een schakel in de Atlantikwall, de ruim 5.000 kilometer lange verdedigingslinie die zich uitstrekte van Spanje tot Noorwegen.


(leestijd: 6 minuten)

Tijdens de bezetting werden de Vlielanders steeds meer beperkt in hun vrijheden. De Duitsers kwamen met allemaal regeltjes op de proppen. Volksverzamelingen van meer dan twintig personen werden verboden. En ook onnodig op straat blijven staan was niet toegestaan. De inwoners konden eerst nog wel beperkt naar hun strand. Later mocht dit helemaal niet meer.

Als de inwoners de haven wilden verlaten moesten ze zich melden. En voor de visserij had je een speciale Ausweis, een soort werkvergunning, nodig. De Vlielanders zaten dus letterlijk opgesloten op hun eiland en in het dorp. Toch probeerden de Duitse troepen de situatie leefbaar te houden. Als je zo dicht op elkaar zit, kun je maar beter de rust bewaren.

Ondertussen waren de Duitsers druk in de weer met de bouw van batterijen voor de kust- en luchtverdediging van het eiland. Aan de west- en oostkant van het eiland kwamen batterijen. Deze batterijen konden zowel de Noordzee als de Waddenzee in de gaten houden. Op de Waddeneilanden werden de batterijen veel ingezet tegen geallieerde vliegtuigen.

Zo werd in de nacht van 24 maart een Brits vliegtuig neergeschoten dat op weg was naar Loosdrecht om daar wapens te droppen voor het Nederlandse verzet. Het vliegtuig stortte neer in de duinen van Vlieland, ten noorden van Bomenland. Slechts één van de zeven bemanningsleden overleefde de crash. Langs het wandelpad van Pad van Zes naar de Postweg ligt een monument ter herdenking aan deze crash.

Om het de Engelse luchtmacht niet te gemakkelijk te maken, doofden de Duitsers het licht van de vuurtoren. De kenmerkende rode kleur schilderden ze over in camouflagepatroon. Op 4 juni 1944 werd de vuurtoren beschoten door geallieerde jachtvliegtuigen. Toen de lichtwachters in juni 1945 hun vuurtoren weer in konden, troffen zij een enorme ravage aan. Toch ontstoken ze al snel weer het licht. Na 1947 kreeg de vuurtoren ook zijn eigen kleur terug.

Zoals ook in de rest van Nederland, werd de wederopbouw op de Waddeneilanden belangrijk gevonden dan het verwerken van het verleden. Het duinlandschap hielp hierbij. De bunkers werden aan het oog onttrokken door zand. De afgelopen jaren hebben vrijwilligers hard gewerkt om de bunkers van ‘Wilderstandstnest H12’ weer uit te graven om er een bunkermuseum van te maken. Bezoekerscentrum De Noordwester organiseert excursies door de bunkerstelling.

Beleef het verhaal

  • De Noordwester

    Vanuit Informatiecentrum De Noordwester worden excursies georganisseerd door de natuur en langs de bunkers.

    De Noordwester
  • Expo Meteo Vlieland

    Breng een bezoekje aan de oude Meteo-toren op het militaire kampement op Vlieland met zijn expositie van oude meteo-instrumenten.

    Expo Meteo Vlieland
  • Stelling 12 H

    In de duinen van Vlieland bevindt zich nog een complete bunker stelling, Stelling 12 H. Met een gids kun je op pad om de stelling te ontdekken.

    Stelling 12 H

Strijd om de Wadden

Mis niets!

Ontvang het laatste nieuws, de mooiste verhalen en de leukste routes van VisitWadden.