Proef de Smaak van de Wadden
De Smaak van de Wadden is zilt. Vis, zeevruchten en eetbare kwelderplanten, maar ook veel vlees en groenten krijgen hun kenmerkende smaak van Werelderfgoed Waddenzee. Dat wil niet zeggen dat alles zout is. Zilt is vooral een smaakversterker, die alle natuurlijke ingrediënten uit het waddengebied net dat extra accent geeft. Kom de Smaak van het Wad proeven bij boeren en vissers, in een theetuin of bij een van de vele chefs die koken met oog voor de natuur.
(leestijd: ongeveer 5 minuten)
De Wadden zijn een heerlijk gebied voor koks en liefhebbers van lekker eten. De natuur geeft hier smaak in overvloed. Bewoners hebben hier door de eeuwen heen hun eigen vindingrijkheid aan toegevoegd. En dat doen ze nog steeds. Zo wordt er tegenwoordig op veel plekken langs de kust en op de eilanden geëxperimenteerd met zilte teelten. Een antwoord op de klimaatverandering, niet alleen voor het gebied zelf, maar voor delta’s wereldwijd. Voedsel produceren en bereiden in en langs de randen van een natuurlijk Unesco Werelderfgoed brengt verplichtingen met zich mee.
Hou je van eerlijk eten? Biologisch, uit de streek en gemaakt met een zo klein mogelijk ‘foodprint’. Dan ben je in het waddengebied helemaal op je plek. Niet alleen veel restaurants zien je graag als gast, maar ook veel boeren nemen je met liefde voor hun land graag mee in hun verhaal over duurzaam eten. Je vindt ze bijvoorbeeld via een van de foodroutes op deze site. Leuk om te ontdekken, lekker om te proeven.
Zware klei en natte kwelder
Dat het waddengebied al lang wordt bewoond, ondanks de gevaren van overstromingen, zegt iets over de kwaliteit van grond. Het land langs de kust is gevormd doordat de zee met elk getij vruchtbare klei achterliet. Al in de tijd van de terpen en wierden werden hierop gewassen verbouwd en vee gehouden. Na en met de bedijking werd de landbouw steeds grootschaliger. Van de akkers in Groningen - en vooral in de Graanrepubliek - werd wel gezegd dat ze zo lang waren dat je de bolling van de aarde erin kon zien. De laatste jaren lijkt het tij te keren. De waddenkust voedt met zijn melk en (poot)aardappelen nog steeds een deel van de wereldbevolking, maar het continu verhogen van de opbrengsten maakt plaats voor meer oog voor boeren met de natuur.