Nu de dagen korter worden, de temperatuur omlaag gaat en de bladeren van de bomen vallen, is ook de Waddenzee sterk aan het veranderen. Het water wordt kouder, de wind harder en de stroming sterker. Dikke wolken, zon en regenbogen flitsen voorbij.
Een duistere voorspelling leidde tot een uitzonderlijk plafond in Franeker. De wereld zou in 1774 vergaan, zo verkondigde een Friese dominee. Onzin, zei wolkammer en ‘boerenprofessor’ Eise Eisinga, en bouwde als bewijs in zijn huis een heus planetarium.
Misschien heb je het zelf al gezien en vroeg je je af wat het was. Het Riepster licht, oftewel het Licht van Zeerijp. Soms brandt het fel, soms moet je twee keer kijken om het te ontwaren.
Ten oosten van Schiermonnikoog ligt nog een stukje van de Wadden. Een gebied waar de zee en de wind vrij spel hebben. Wij spraken Peter van der Schelde over zijn boek ‘De Rottum Expeditie’ en dit veranderlijke gebied.
In het oude wierdenland bij Uithuizemermeeden ligt de Eemstuin, waar Liz Wijma en Jouke Anema groenten en kruiden telen met de maan en de planeten. De tuin was al biologisch-dynamisch toen zij hem overnamen. En dat hebben ze zo gehouden.
We bouwen aan een culinaire traditie van Waddengastronomie en Waddenvoedsel, gedragen door groene voedselproducenten en horeca, met het Unesco Werelderfgoed als bakermat van smaak, gezonde voeding en bewust leven.
Nu de dagen kort zijn en de nachten koud, is het leven op de Wadden zwaar. Alleen de sterkste dieren overleven. De meeste planten zijn verdwenen en het lijkt zo op het eerste gezicht een dooie, grijze boel. Maar niks is minder waar!